Aktywność na placach zabaw jako profilaktyka wad postawy i wsparcie integracji sensorycznej

WARSZTAT TERAPEUTY

Wyjście na plac zabaw jest często postrzegane tylko jako zabawa, ale można też traktować je jako profilaktykę i leczenie wad postawy, a także wsparcie w procesie integracji sensorycznej. Realizowanie odpowiednich zaleceń w niektórych przypadkach z powodzeniem zastąpi rehabilitację, a z całą pewnością będzie wsparciem zajęć terapeutycznych z zakresu SI lub rehabilitacji.

Podczas godzinnych zajęć raz w tygodniu nie jesteśmy w stanie osiągnąć spektakularnych efektów terapii, a praca z dzieckiem w domu nie zawsze jest regularna i chętnie przyjmowana przez pacjentów. 

Gdy mamy do czynienia z poważnym problemem, np. progresującą skoliozą, motywacja do regularnej pracy w gabinecie i w domu jest większa, gdyż ryzyko progresji skrzywienia jest duże i niesie za sobą poważne konsekwencje zdrowotne. W przypadku niewielkiego zaburzenia w postawie motywacja może być mniejsza. Dlatego doskonałym rozwiązaniem jest praca z postawą podczas zabawy. Dziecko zachęcone przez rodziców/opiekunów do konkretnych aktywności na placu zabaw jest nieświadomie poddawane procesowi terapeutycznemu, dzięki czemu nie spotkamy się z oporem. Taka forma pracy wymaga dużego zaangażowania opiekuna.

Przede wszystkim będzie nam zależało na wzmocnieniu mięśni głębokich (mięsień poprzeczny brzucha, mięśnie dna miednicy, mięsień wielodzielny, mięśnie skośne wewnętrzne brzucha), które będą bazą dla wzmacniania mięśni posturalnych oraz poprawy cech motorycznych, takich jak: szybkość, siła, równowaga, koordynacja i gibkość, oraz propriocepcji, czyli czucia głębokiego.

Dzięki ćwiczeniom wpłyniemy na: 

  • układ czucia powierzchownego odpowiedzialny za odbiór dotyku (np. wielkość i faktura przedmiotów),
  • układ równowagi odpowiedzialny za odczuwanie siły grawitacji oraz ruchu, wpływający na napięcie mięśniowe, ruchy ciała, utrzymanie równowagi,
  • układ czucia dotykowego odpowiedzialny za czucie pozycji poszczególnych części ciała, płynność i poprawność wykonywania ruchów, utrzymywanie postawy.
     

Są to główne układy sensoryczne o bardzo szerokim zakresie oddziaływania. Będą bazą np. dla zmysłów.

Podczas takiej aktywności nie ma możliwości konkretnej pracy z jedną partią mięśniową lub układem, ale możemy efektywnie stymulować rozwój ogólny dziecka. Najczęściej dzieci będą potrzebowały wsparcia terapeuty w gabinecie, aby ustalić cel, sprawdzać efektywność działań oraz pokazać sposób celowego działania na problem, który wymaga poświęcenia szczególnej uwagi, np. pokazanie i wytłumaczenie aktywacji mięśni głębokich.

Minusy takiej formy pracy są następujące:

  • brak lustra (lustro często ułatwia pracę z wła...

Dalsza część jest dostępna dla użytkowników z wykupionym planem

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI